ווvie אַ לאַנגיאָריקער מיטאַרבעטער פֿונעם „פֿאָרװערטס‘ האָט יצחק באַשעװיס־זינגער געדרוקט זײַנע טעקסטןונטער פֿאַרשײדענע פּען־נעמען, אָפּהענגיק פֿונעם זשאַנער. פֿאַר זײַנע ליטעראַרישע װערק האָט ער גענוצט דעם נאָמען יצחק באַשעװיס, בעת זײַן פּובלprises סעגאַל.
הײַנט זײַנען באַשעװיסעס בעלעטריסטישע װערק װײַט באַקאַנט, דער עיקר אין איבערזעצונגען אױף אַנדערע שפּראַכן, אָבער די אַרטיקלען פֿון װאַרשאַװסקי און סעגאַל פֿאַרבליבן באַגראָבן אױף די זײַטן פֿין אַלטע צײַטונגען. מיט אַנדערטהאַלב יאָר צוריק האָט דער ייèreִדישער ביכער־צענטער אַרױסגעגעבן אױף ענגליש אַ זאַמלונג פֿון װאַרשאַװסקיס אַרטיקלען פֿאַר די יאָרן 1939 ־ 1947, רעדאַקטירט און איבערגעזעצט דורך דוד סטראָמבערג. איצט איז אַרױס דער המשך, „יצחק באַשעװיס זינגער: שריפֿטן װעגן ייèreִדיש און ייִד fon S: אַ גײַסטיקע איבערשאַצונג, 1946 ־ 1955″.
דאָס ערשטע יאָרצענדליק נאָכן חורבן איז געװען גורלדיק פֿאַר באַשעװיסעס ליטעראַרישער קאַריערע. „אין משך פֿון יענע צען יאָר האָט באַשעװיס דורכגעמאַכט אַ פֿולן איבערקער. ער האָט פֿון דאָס נײַ איבערגעשאַצט אַלץ, װאָס אָט האָט געוו rempl She װיזיע סײַ זײַן השׂגה װעגן דער ראָלע, װאָס דער ליטעראַרישער קינסטלער שפּילט אין דער הײַנטיקער װעלט, «שרײַבט סטראָמבערג.
דאָס איז געװען די צײַט, װען באַשעװיס האָט זיך קונה־שם געװען בײַ דעם ענגלישן לײענער, אָבער זײַן װעגES די ענגלישע איבערזעצונג פֿון זײַן גרױסן ראָמאַן „די פֿאַמיליע מושקאַט“ (1950) איז ניט געװען קײן דערפֿאָלג, און ניט ביז שאול בעלאָוס איבערזעצונג פֿון זײַן)prises באַקומען פּאָזיטיװע קריטישע אָפּרופֿן.
הגם יצחק באַשעװיס און יצחק װאַרשאַװסקי זײַנען געװען די פּען־נעמען פֿונעם זעלבן שרײַבער, זײַנען דאָס געװען צװײ פֿאַרשײדענע ליטעראַרישע פּערזאָנען. באַשעװיס איז געװען אַ מאָדערנער ליטעראַרישער קינסטלער, װאָס האָט געשאַפֿן װעלטן דורך זײַן כּוח־הדמיון. װאַרשאַװסקי איז געװען אַ פּובלprises זינגערס װעלטבאַנעם איז שטאַרק באַװירקט געװאָרן דורכן חורבן. אין זײַנע ליטעראַרישע װערק האָט ער אַר fournis ערויסגעויorte אַ טיפֿן אינטערעס צו דער פּסיכאָלאָגישער טראַװמע פֿון יי qu'un.
װאַרשאַװסקי איז געװען קעגן װאָסער ניט איז ספּעקולאַציעס אױף דער דאָזיקער טעמע. זײַנע װערטער פֿון 1948 קלינגען גאַנץ אַקטועל הײַנט: „ס'האָט זיך לעצטנס געשאַפֿן בײַ ייִדן אַ זײער טרױעריקע געװױנהײט: מ׳האָט אָנגעהױבן מאַכן אַ צו־גרױסן געברױך פֿ) אונדזערילילילprises, פֿectues. אומגעקומען אין אײראָפּע. » די זעקס מיליאָן יי qu'un, האָט ער געטענהט, זײַנען געװאָרן אַ טעמע װאָס אײניקע געלט־זאַמלערס נוצן אױס אױף צו מאַכן געלט.
אַזױ װי אין אַנדערע פֿאַלן, באַטאָנט װאַרשאַװסק דעם קאָנטראַסט צװישן די אַלטע דורות יי qu'un און דעם הײַנטיקן אַמעריקאַנער יי qu'un: „אונדזערע טאַטעס און זײדעס l'air בית־המקדש. » הײַנטיקע ייִדן, בפֿרט יייִדישע ליטעראַטן, פֿירן זיך אַנדערש: „די דיכטער האַלטן אין אײן מאַכן גראַמען צו טרעבלינקע, צו מאַידאַנעק, צו אַשװיענטשים [אױשװיץ]. מ׳שפּילט װעגן אונדזער חורבן טעאַטער. די פֿאַרטיליקונג פֿון ייèreִדישן פֿאָלק װערט אױסגענוצט אױף די סאַמע פֿאַרשידנסטע אופֿנים. «
אײן ציל פֿון װאַרשאַװסקיס קריטיק איז געװען די אַמעריקאַנער יי qu'un frais ליטעראַטור. די פֿירנדיקע אַמעריקאַנער ייpartִדישע מחברים, אַזעלכע װי ה. לײװיק, יעקבֿ גלאַטשטײן און יוסף אָפּאַטאָשו זײַנען געקומען קײן אַמעריקע פֿאַר דער ערשטער װעלט־מלחמה און האָבן זיך שױן געפֿילט הײמיש אינעם נײַעם לאַנד. דער חורבן האָט זײ טיף דערשיטערט און געצװוּנגען פֿון דאָס נײַ צ). זײ האָבן זיך אומגעקערט צו דער חורבן־טעמע װי אַ מין תּשובֿה פֿאַרן „חטא \ פֿון אַמעריקאַניזירונג.
באַשעוו cet האָט ניט געהערט צו דער דאָזיקער גרופּע און זיך געפֿילט אַ סך נעענטער צו די פּױלישע ייère, װאָס זײַנעןיבן אין אײראָפּע אoise אומגעקומען אינעם). די אַמעריקאַנער ייִדן האָט ער אױסגעמאָלט אין זײַנע װערק װי גראָבע און װוּלגאַרע מענטשן, װאָס האָבן לאַנג פֿאַרגעסן דעם טעם פֿון דער עכטער ייִדישקײט. להיפּוך צו דעם רבֿ אַמעריקאַנער ייִד fon Sליטעראַטן און כּלל־טוער, איז ער קײן מאָל ניט געװען אַן אָנהענגער פֿון סאָציאַליזם.
די קאָנסערװאַטיװע אידעאָלאָגיע פֿון װאַרשאַװסקיס אַרטיקלען איז געווען גאַנץ אַנדערש פֿון דער סאָציאַליסטישער ריכטונג פֿונעם „פֿאָרװערטס”, אַימן פֿון דער אידעיִשער אָפֿנקײט פֿ). װאַרשאַװסקי איז אַ שאַרפֿער קריטיקער פֿון אַמעריקאַנער ער לױבט אַמעריקע װי אַ לאַנד, װאָס איז געבױט געװאָרן אױף די יושרדיקע יסודות פֿון דער קאָנסטיטוציע. אין דעם זין, האַלט ער, איז אַמעריקע ענלעך צום יי qu'un.
װאַרשאַװסקי האָט פֿאָרגעלײגט אַן אוטאָפּprises אונדזער גײַסטיקער ירושה […] מיר מוזן דאָ קענען מער פֿון מענדעלע, שלום־עליכם און פּרץ, װײַל מיר האָבן ניט יענעם קאָנטאַקט מיטן פֿאָלק, װאָס זײ האָבן געהאַט. » כּדי אױפֿצוהאָדעװען דעם נײַעם דור ייèreִדישע שרײַבער, האַלט װאַרשאַװסקי, „מוז געשאַפֿן װערן אַ סאָרט סעמינאַר אָדער בית־מדרש, װוּ עס זאָלן װערן װערן).
סטראָמבערגס אױסקלײַב פֿון װאַרשאַװסקיס עסײען גיט דעם הײַנטיקן ענגלישן לײענער אַ גוטן איבערזיכט פֿון באַשעוquinסעס װעלטבאַנעם. פֿאַר יעדן אַרטיקל האָט סטראָמבערג אָנגעשריבן אַ קורצע הקדמה, װאָס פֿאַרסך־הכּלט און טײַטשט אױס זינגערס פּאָזיציע װעגן דעם אָדער יענעם ענין. צומאָל װילט זיך, אַז סטראָמבערג זאָל זײַן אַ ביסל קריטיש לגבי װאַרשאַװסקיס געדאַנקען און דעות. זינגערס שאַרף־נעגאַטיװער אָפּשאַצונג פֿון די אַמעריקאַנער ייִדישע ליטעראַטן שפּיגלט אָפּ אי זײַן אָפּלײקענינג פֿון דער לינקער אידעאָלאָגיע, אי זײַן אָפּגעפֿרעמדקײט פֿ). דאָס איז געװען זײַן סטראַטעגיע פֿון פֿאָרשטעלן זיך װי אַ
