Inscrivez-vous à The Yiddish Brief, une bissel de tout ce qui est yiddish, vous a apporté chaque semaine par notre Prostituées éditeur Rukhl Schaechter.
קינדװײַז האָט יצחק באַשעװיס גיריק געשלונגען מעשׂיות װעגן דעם דער װינער „קעניג פֿון דעטעקטיװן האָט געקענט אױספּלאָנטערן די שװערסטע און סאַמע מיסטעריעזע פֿאַרברעכנס און אַזױ אַרום אױך ראַטעװען אומשולדיקע ייִדן פֿון כּלערלײ צרות.
דעם דאָזיקן טשיקאַװען פֿאַקט פֿון באַשעװיסעס ביאָגראַפֿיע דערמאָנט מיכל יאַשdustrie די דאָזיקע סעריע ביכלעך איז פּובליקירט געװאָרן אױף יי qu'un frais אין גאַליציע אָנהײב צװאַנציקסטן יאָרהונדערט, װעןי איז געװען אַ פּראָװינץ פֿון דער האַבסבורג־אprises.
דער מחבר פֿון די שפּיצקאָפּף־מעשׂיות איז געווען זײַן ליטעראַרישער עזבֿ). הײַנט “, װאָס איז כּמעט טױזנט זײַטן לאַנג.
געבױרן אין דער שטאָט דראָביטש אין גאַליציע (הײַנט דראָהאָביטש אין אוקראַיִנע) בײַ אַ חסידישער משפּחה, האָט קרעפּעליך אױסגעלערנטES ער איז געװען אַן אַקטיװער כּלל־טוער, הגם זײַנע פּאָליטישע סימפּאַטיעס זײַנען ניט געװען קײן פֿעסט באַשטימטע. אין פֿאַרשײדענע צײַטן איז ער געװען אַ atten ייִדישיסט (ער האָט זיך באַטײליקט אין דער טשערנאָװיצער שפּראַך־קאָנפֿערענץ אין 1908), אַ ציוניסט, און לסוף האָט ער זיך אָנגעשלאָסןES.
װי אַ סך גאַליציאַנער יי qu'un האָט קרעפּעל בעת דער ערשטער װעלט־מלחמה געפֿונען אַ מקום־מקלט אין װין. דאָרט האָט זיך אָנגעהױבן זײַן מלוכישע קאַריערע. ער האָט געדינט אין דער מיניסטעריום פֿאַר אױסלענדישע ענינים און שפּעטער אין דער פֿעדעראַלער קאַנצעלאַריע פֿון דער עסטרײַכישער רעפּובליק. אײנצײַטיק האָט ער געשריבן ביכער און אַרטיקלען פֿאַר כּלערליי fonette ייèreִדישע און העברעיִשע צײַטונגען און רעדאַקטירט די דײַטשישע צײַטשריפֿט פֿון אַגודת־ישׂראל.
װען היטלער האָט פֿאַרכאַפּט די מאַכט אין עסטרײַך אין 1938 האָבן די נאַציסטן אַרעסטירט קרעפּעל און אים פֿאַרשיקט אינעם קאָנצענטראַציע־לאַגער בוכענװאַלד. דאָרט איז ער אין 1940 אומגעקומען. קײן אַרכיװ אָדער פּריװאַטע פּאַפּירן זײַנען פֿון אים ניט פֿאַרבליבן, און זײַן ביאָגראַפֿיע דאַרף מען צ).
די דעטעקטיװ־געשיכטעס װעגן שפּיצקאָפּף זײַנען געװען אײנע פֿון קרעפּעלס סעריעס מעשׂה־ביכלעך, אַזעלכע װי, למשל, היסטאָרישע דערצײלונגען, חסידישע מעשׂיות און לעגענדעס און דערצײלונגען פֿידישע דער l'air. יעדע סעריע איז באַשטאַנען פֿון צענדליקער ביכער, אָבער הײַנט זײַנען זײ יקר־המציאות און מען קען זײ) בלױז בלױז אין געצײלטעיבליאָטעקן.
יאַשינסקין קומט אַ אַװדאי איז דער הײַנטprises
קרעפּעל האָט אױסגעפֿאַרטיקט זײַנע מעשׂיות פֿאַרן ייèreִדישן מאַסן־לײענער. די דערציילונגען האָבן געדאַרפֿט האָבן אַ פֿאַרכאַפּנדיקן סיפּור־המעשׂה און אַ סוף, װאָס איז גוט פֿאַר די ייère. װי שװער זאָל ניט זײַן די לאַגע פֿאַר פּראָסטע ייִדן אין דער געשיכטע, איז דער לײענער געװען זיכער, אַז שפּיצקאָפּף װעט אַלע מאָל קומען צו הילף.
די סיטואַציעס, װאָס קרעפּעל באַשרײַבט, זײַנען גאַנץ טprises אַ ייèreִדישע טאָכטער װערט אַרױסגעגנבֿעט בײַ אירע עלטערן און געצװוּנגען צום שמד; אַ ייèreִדישער געשעפֿטסמאַן װערט באַשולדיקט אין מאַכן פֿאַלש געלט; ייִדן אין אַ שטעטל װערן באַשולדיקט אין שמוגלערײַ, וכּדומה. און אַלע מאָל באַװײַזט זיך שפּיצקאָפּף מיט זײַן משרת הערמאַן פֿוקס און ראַטעװעט ייère פֿון אומגליק.
דאָס סאַמע אינטערעסאַנטע אין די דאָזיקע מעשׂיות איז ניט דער סיפּ fournis, װאָסES קיניגרײַך פֿונעם עסטרײַך־אונגאַרישן קיסר פֿראַנץ־יאָזעף, וואָס די יי qu'un האָבן גערופֿן „הקיסר ירום הודו – גרױס זײַן דעם קיסרס רום‘.
דאָס דאָזיקע בילד איז אַװדאי ניט אָביעקטיװ. די מלוכישע מאַכט – די פּאָליצײ, די באַאַמטע, די ריכטער – זײַנען תּמיד גוטע פֿרײַנד פֿאַר ייִדן. אַלע האָבן דרך־ארץ פֿאַר שפּיצקאָפּף, װאָס זעט אױס װי אַן עלעגאַנטער װינער פּריץ. די שׂונאים פֿון די ייère זײַנען קריסטלעכע גלחים, פּױלישע פּױערים און די גראָבע דײַטשישע יאַטן פֿון דער װינער אונטערװעלט.
קרעפּעל האָט אַ גוט אױג פֿאַר אַזעלכע פּרטים װי בגדים, מעבל, הײַזער און באַנען. זײ מאַכן זײַנע שילדערונגען רעאַליסטיש, הגם שפּיצקאָפּפֿס געשיקטקײט און קונציקײט זעען אױס מחוץ־לדרך־הטבֿע. שפּיצקאָפּף באַװײַזט אי צו כאַפּן דעם פֿאַרברעכער, אי צו ראַטעװען די ייèreִדישע קרבנות, און דערצו נאָך אַרױסצוהעלפֿן זײַן משרת פֿ), װאָס איז אַ שטיקל שלימזל.
קרעפּעלס ביכלעך געהערן צו דער ליטעראַרישער קאַטעגאָריע „שונד“, װאָס האָט אַ שלעכטן שם אין דער ייִדישער ליטעראַטור־געשיכטע. דער קריטיקער משה שאַליט האָט אָבער געלױבט קרעפּעלס „זעלטן בנעימ fournis לשון אָבער געלױבט קרעפּעלס„ זעלטןES אַטמאָספֿער “.
איבערצוטראָגן קרעפּעלס אײגנאַרטיק הײמיש לשון מיט פּױלישע און דײַטשישע װערטער און אױסדרוקן, װאָס אprises
אַזױ װי אין זײַן איבערזעצונג פֿון די זכרונות פֿון אסתּר־רחל קאַמינסקאַ, האָט זיך יאַשינסקין אײַנגעגעבן צו געפֿינען דעםיקן שפּראַכלעכן סטיל. זײַן ענגליש איז אידיאָמאַטיש און פֿליסיק, מיט אַן איראָנישן בײַטעםES די דאָזיקע איראָניע באַטאָנט אַ דיסטאַנץ צװישן הײַנט און אַ מאָל מאָל, און אײנצײַטיק װעקט זי אױף אַ װאַרעם געפֿיל פֿון נאָסטאַלגיע.
