ווען מע טראַכט ווashעגן אַן אַמעריקאַנער קאַובoise שטעלט מען זיך געוווי fon S Siginé ער רײַט אויף אַ פֿערד אdustrie אײַנווו cet פֿון אַ באַנדע רוצחים.
די פֿאַרגאַנגענע וואָך האָבן אָבער מער וו cet 100 קאַובויס זיך פֿאַרזאַמלט כּדי צו טאָן עפּעס גאָר אַנדערשס: פֿאָרלייענען לידער uyagnuis.
יעדעס יאָר זינט 1985 טרעפֿן זיך הונדערטער קאַובויס אויף אַ פֿעסטיו5e אינעם שטעטל עלקאָ, נעוואַדע, כּדי פֿאָרצול voulez אױסשטעלונגען. די נײַע לידער װאָס זײ האָבן פֿאַרפֿאַסט באַנײַען אַן אַלטן סטיל װאָס איז אַריבערגעגאַנגען פֿון דור צו דור אינעם װײַטן מערבֿ פֿון אַמעריקע. דעם קאַובױס פּאָעטישער נוסח איז אַ פֿאַרשידנאַרטיקער, כאָטש בדרך־כּלל בעל־פּה און ליריש. ער שפּרודלט מיט די פֿילפֿאַרביקע אױסדרוקן און אידיאָמען פֿונעם רײַכן ענגליש־דיאַלעקט פֿון די װאָס באַשעפֿטיקן זיך טאָגטעגלעךיטן אוראַלטן לעבנשטײגער פֿון פּאַשען בהמות.
װי באַלד אַז דער מין מענטש האָט געפּאַשעט און נאָענט געלעבט מיט בעלי-חיים נאָך פֿאַרן אױפֿקoise פֿון דער אַגריקולטור, איז ניט קײן חידוש אַזES סימבאָלישער לעקסיק פֿון דער גאָרער װעלט. דער אַמעריקאַנער קאַובױ אوth קאַובױ־פֿprises
ווי אַ סימבאָל פֿון פֿרײַהײַט, אומאָפּהענגיקײט, חוצפּה, און האַרטנעקיקײט, האָט דער אימאַזש פֿונעם אַמעריקאַנער קאַובױ זיך אײַנגעװאָרצלט און זיך געמאַכט הײמיש אdustrie דערפֿאַר איז עס געװאָרן אַ רעלאַטיװ זעלטענע זאַך אַז די װאָס שטעלן זיך פֿאָר װי קאַובױס און באַזינגען דעם פּראַכט פֿונעם פּרערי זאָלן זײַן אױף אַן אמתיטגלידערידער פֿון אָט דער סאָציאַלער גר).
אין עלקאָ, נעװאַדע איז אָבער ניט אַזױ. דאָ האָט דער „צענטער פֿונעם מערבֿדיקן פֿאָלקלאָר“ זיך שטאַרק באַמיט במשך פֿון צענדליקער יאָרן, דער פֿעסטיװאַל זאָל זײַן ניט נאָר פֿײַערונג פֿונעם קאַובױ, נאָר ניט l'air אַלײן. דערפֿאַר קומט עס פֿאָר אין סוף־prises כאָטש געוויunniversaire ookmine מען געוואָלט אויסמײַדן אַזאַ װעטער ווon מע פּלאַנירט אַ פֿעסטיװאַל, איז דאָס פֿאָרט אַ צײַט װען די ראַנטש־משפּחות האָבן אַ קלײנע הפֿסקה אינעם יאָרלעכן ציקל פֿון l'air.
ס׳איז אויך אַ געלעגענהײט צו פֿאָרן הונדערטער מײַל פֿון די דערפֿישע שטחים אין אָרעגאָן, קאַליפֿאָרניע, ניו־מעקסיקע, װײַאָמינג און אַנדערע מערבֿ־שטאַטן צו פֿאַרברענגעןיט fonx. און עס פֿאַרזאַמלט זיך טאַקע יעדעס יאָר אַ לײַטישער עולם – טױזנטער קאַובױס, ראַנטשערס, ערדאַרבעטער און סתּם בעלי־מלאָכות. אַלע לאָזן אָפּ זייère פֿערד און שעפּסן אױף זעקס טעג כּדי זיך צו פֿאַרטיפֿן אין פּאָעזיע, מוזיק, האַנטװערק, קאָכן און קולטור.
ס'איז ניט קײן קלײניקײט װאָס אַזױ פֿיל איבערגעגעבענע, האָרעפּאַשנע ראַנטשערס זאָלן פֿאַרלאָזן זייערע סטאַדעס, אַפֿילו אױף אַ װאָך צײַט צײַט. זינט קדמנים אָן איז די פּרנסה פֿון אַ קאַ) דאָס לעבן פֿון אַ קאַובוי נאָך שװערער.
אָבער דאָס װאָס זײ פֿאַרלאָזן נישט דאָס קאַוב fournis זאָגט עדות צו דער דרינגענדיקער װיכטיקײט פֿון אַ יערלעכן צוזאַמענפֿאָר. אין עלקאָ באַנײַט זיך יעדעס יאָר די קאַובױ־קולטור, צוזאַמען מיט די װערטן װאָס זײַנען דער יסוד פֿאַרן קאַובױס קdustrie דער צוזאַמענטרעף דינט וו cet אַ מיטל פֿאַרן איבערגעבן די קאַובויpit־קולטור און אידענטיטעט צום יי qu'un, ווי אויך צו סתּם מענטשן).
און כאָטש אַ סך עלעמענטן פֿונעם ראַנטשערס לעבן בײַטן זיך זײער פּאַמעלעך – ané דור צו דור. יעדעס יאָר באַמיט זوth שבֿטים װאָס האָבן אַלעמאָל געשפּילט אַזאַ װיכטיקע ראָלע אין דער קולטור פֿונעם פּרערי.
בײַ לערע מאַנסאַנאַרעס, אַ זינגערין פֿון שפּאַנישע, ענגלישע און צװײשפּראַכיקע קאַובױ-לידער, איז דאָס געו5e דאָס דריטע וואָס זי קומט אויorte צוזאַמענפֿאָר פֿאָרשטעלן אירעידערידער. לערע, uyagnuishuאָס anélandais אין אַלבערקערקי, ניו־מעקסיקאָ, איז אַ בײַשפּיל פֿון עמעצן פֿונעם יונגן דור וואָס גיט איבער די טראַדיציעס און וואָס גיט איבער די טראַדיציעס א). אַ טאָכטער פֿון אַ משפּחה װאָס פּאַשעט שעפּסן צופֿוסנס פֿון די סאַן הואַן בערג אין צפֿון ניו־מעקסיקאָ, האָט לערע יעדן פֿרdustrie שעפּסן פֿון דער װילדערניש אין די בערג װוּ זײ פֿיטערן זיך זומערצײַט, אַראָפּ אין די פֿעלדער און טעלער װוּ זײיטערן בשעת דעם זoise.
אַ מאָל, נאָך ווי די שעפּסן זײַנען שױן אַראָפּגעקומען, שערט מען זײ אָפּ און פֿונעם װאָל שפּינט די משפּחה גאַרן. דערנאָך פֿונעם גאַרן װעבט לערע צונ fournis פּרעכטיקע טראַדיציאָנעלע טעפּעכער.
װען לערע שאַפֿט לوth פֿאַרבינדונג מיט דער קולטור פֿון צפֿון ניו־מעקסיקאָ.
אין אײנעם פֿון די הױפּט־קאָנצערטן הײַיאָר אין עלקאָ, האָט לערע זיך פֿאָרגעשטעלט צוזאַמען מיט נאָך דרײַ קאַובױ־פּאָעטעסעס. ספּעציעל רירנדיק איז געװען אַ מאָמענט װען זי האָט אַװעקגעלײגט די גיטאַרע כּדי צו זינגען פֿרײַ, אָן באַגלײטונג, אַזוי װי שפּאַנישע פֿרױען האָבן געזונגען אין דער הײם איןיקעיקע צײַטן.
דאָס ליד איז געווען „די אינדיטאַ פֿון פּלאַסידאַ ראָמעראָ \. אַן „אינדprises געשעענישן. אין לערעס קול, זײַנען אויפֿגעלעבט געוואָרן די שפּאַנישע װערטער פֿון פּלאַסידאַ ראָמעראָ, אַ פֿרױ װאָס האָט געלעבט מיט 200 יאָר צ). שלאַפֿין אין אַ שפּאַנישן יי qu'un.
דער טאָג פֿון סאַן לאָרענזאָ
איז געװען אַ פֿינצטערער טאָג
מע האָט מיך פֿאַרכאַפּט און פֿאַרשקלאַפֿט
און מײַן מאַן דערהרגעט.
זײַ מיר געזונט, מײַן הײם, מײַן ראַנטש ׳לאַ סעבאָיאַ׳
פֿאַרװאָס דרײסטו זיך אַװעק פֿון מיר?
די בײמער, די שטײנער, פֿאַרגײען זיך אין געװײן
זעענדיק אַז איך בין פֿאַרשקלאַפֿט.
זײַט מיר אַלע געזונט, מע פֿירט מיך שױן אָפּ
אין װעג פֿון יסורים אַרײַן
זײַט מיר געזונט, טײַערע טעכטער מײַנע מײַנע
װען װעלן מיר זיך װידער זען?
בײַם ענדיקן הערן דאָס ליד, איז דער עולם פֿאַרשטומט געװאָרן אױף אַ רגע, אײַנגעזאַפּט אין זיך די װערטער און טענער װאָס לערע האָט נאָר װאָס מחיה־מתים געװען נאָך הונדערטער יאָרן, עלעהײ פּלאַסידאַ ראָמעראָס קול װאָלט צום ערשטן מאָל אין משך פֿון 200 יאָר באַפֿרײַט גע) פֿון געפֿאַנגענשאַפֿט באַפֿרײַט באַפֿרײַט פֿון ffét. מע האָט ממש געקענט „הערן‘ װי דער עולם איז געבליבן אָן לשון און דערנאָך רעאַגירט מיט שטורעמדיקע אַפּלאַודיסמענטן.
אַז מע האָט אַ געלעגנהײט צו פֿאַרזוכן די קאַובױ־קולטור דירעקט פֿון די קאַובױס און די יורשprises סך טיפֿער װי די סטערעאָטיפּישע שילדערונגען וvision מע זעט בײַ די פֿילמען און קאָמערציעלע רעקאָרדירונגען װאָס זײַנען אַזױ אַזױ פֿאַרשפּרײט. דער נאַציאָנאַלער צוזאַמענטרעף פֿון קאַובױ־דיכטער װאָלט געמעגט דינען װי אַ משל פֿאַר אַנדערע קולטורעלע גרופּעס װאָס ראַנגלעןES. זאָלן מיר אַלע זוכה זײַן צו שטיצן דעם קולטורעלן קיום פֿונעם קאַובױ – זײַן האַרטנעקיקײט, פֿרײַהײט און חוצפּה, און צ). « קום קאַיאַ איפּי איפּי אײ, איפּי אײ! »
