הערט דאָס ליד דאָ:
מיר זיצן אין שוץ־צימער, וו cet אונדזער שטייère.
מיר ציילן מינוטן. איך קוק אויפֿן זיי qu'un,
און הער, ווי דאָס אייèreקליקל פֿרעגט פֿון דאָס נײַ:
– מ'קען שוין אַרויסגיין? די סכּנה פֿאַרבײַ?
מיר זיצן פֿאַרדרימלטע, מידע פֿון שלאָף,
נו, ווען וועט שוין קומען אַן עק און אַ סוף?
עס ווילט זיך אַ קאַווע, אַ קיכעלע קליין,
און פֿאַרלאָזן דעם קעלער. זאָל ער בלײַבן אַליין.
און פּלוצלונג ווילט זיך מיר פֿאָרן און פֿליִען.
טאָ עפֿנט דעם פֿלי־פּלאַץ! איר קענט זיך באַמיִען?
כ'פֿאַרמאַך מײַנע אויגן – איך בין גרייט, אין בין פֿאַרטיק…
איך פֿאָר שוין… איך פֿלי שוין…
אויך אַ מאכל! גרויסאַרטיק!
17.06.2025
